Vajinismusu Yenen Hastalarımız Nasıl Yendiklerini Anlatıyor

Rumuz: Vajinismusla farklı yaşamlar, benzer acılar

Eşimin yanında soyunmak istemedim, kapalı pijamalar giyerdim…

Hayatta her birimizin farklı bir yaşamı, farklı acıları vardır. Oysa vajinismusta öyle değil. Farklı hayatlarımız, benzer acımız vajinismus…

2012 yazında evlendim. Eşimle akrabalar vasıtasıyla tanıştık. 6 ay gibi kısa bir sürede evlendik. Bende tüm gelinler gibi çok mutluydum. Güzel başlayan ve devam eden bir düğün, ta ki düğün bitip biz baş başa kalıncaya kadar.

Söylemesi kolay, oldu bitti deniyor ama olup bitmiyor işte. Derken balayına gittik.Bir iki denemeden sonra bahanemizi bulmuştuk yine ‘ evimize dönünce yapalım,otel odasında olmaz şimdi, hem bir sürü kan akacak otelin yatağını batırmayalım”. Böyle böyle zaman su gibi akıp geçti ve biz 2 ayı devirmiştik. Sürekli deniyor bir çözüme ulaşamıyorduk. Üstelik ikimizde tahammülsüz olmaya başlamıştık… Bazen en ufak bir şeyden saatlerce tartışıyor, birbirimize küsüyor, kapıları çarpıp çıkıyorduk.

Yine olumsuz bir deneme sonrası ben sabaha kadar ağladım. Artık sabrım kalmamıştı, Neden ben? diyordum sürekli kendime… Milyonlarca insan bunu becerebilirken neden ben yapamıyorum? Böyle bir gecenin sonunda buldum Yasemin hanım’ı, siteyi saatlerce inceledim, bir karar vermek zorundaydım ya bu şekilde gidecekti ya da bir şekilde çözümlenecekti.Yasemin hanımı ile ilk karşılaştığımda kalbim yerinden fırlayacak sandım. Çok zordu böyle birşeyi paylaşmak, ama onun sıcacık gülümsemesi, anlayışlı tavırları kendimi rahat hissetmemi sağladı, uzun gibi görünen tedavi sürecini kısa bir sürede atlattım. Ben kurtuldum bu illetten, diliyorum ki benim gibi olanlarda bir an önce kurtulsunlar.

Çaresizce bir köşede oturmak, susup ağlamak, kader deyip kabullenmek yakışmıyor insana… Yasemin abla, beni bu çaresizlikten, mutsuzluktan kurtardığın için çok teşekkür ederim sana, eşim, doğacak çocuklarım ve kendi adıma…

İyi ki varsın,gülen yüzün hiç solmasın…

Rumuz: Mutlu Olmak Çok Güzel Bir Şey

İlk gece benim çok korkmamla ve kendimi kasmamla hiçbirşey yapamadık…

Biz 1999 yılında eşimle anlaşarak evlendik. İlk gecemizde otelde geçirecektik. Benim çok korkmamla ve kendimi kasmamla hiç bir şey yapamadık. Eşim biraz zorlayınca da canım çok acıdı ve bir daha tekrar denemedik. Eve dönmeye utanıyordum, eşim bunun kimseyi ilgilendirmediğini söyledi ama benim içim hiç rahat değildi.

Akşam tekrar denemeye karar verdik bu defa alkol alacaktım ve hiç bir şey hissetmeyecektim. Ama öyle olmadı tam birlikte olacaktık ki sanki o kadar alkolü ben almamışım gibi birden alkolün etkisinden çıktım ve eşimi üzerimden itip kendimi kastım ve yine birlikte olamadık. Ertesi gün beni bir doktora götürdüler muayeneden sonra doktor sakinleştirici ve krem verdi. Ama hemen denemeyin zorlamışsınız 2 veya 3 gün sonra birlikte olun olmazsa tekrar gelin ben size bir iğne yaparım seni uyuturum en yakın otelde birlikte olursunuz dedi.

Biz tekrar denedik olmadı ama utandığımız için ne doktora gidebildik nede eşimin ailesine bir şey söyleyebildik. Zaman geçiyordu ama biz arada deniyorduk hiç bir şey yapamıyorduk ben sürekli kendimi kasıyor eşimi üzerimden itiyordum. Herkes bizi birlikte oldu zannediyorlardı aradan yıllar geçmişti bizden çocuk bekliyorlardı. Her seferinde yalanlar söylemek zorunda kalıyordum. Sonra bir doktora daha gittik doktor bana hiç bir şeyimin olmadığını her şeyin normal oluğunu, her genç kızın yapması gereken normal bir şey olduğunu söyledi.

Bu arada sürekli olarak araştırıyorduk internetten ve gazetelerden ne bulursak okuyorduk. Benim bu durumumun bir hastalık olduğunu adının da vajinismus olduğunu öğrendik. Bilinçaltıma attığım yanlış şeyler yüzünden hayatım bana zindan olmuştu. Yakınımdaki kişilerin anlattığı saçmalıklar beni çok etkilemişti. Bunun bir hastalık olduğu ve mutlaka tedavi olmam gerektiğini biraz geç anladım yani 13 yıl sonra. Aradan 13 sene geçti ve son olarak olan bir olay artık canıma tak etti. İnternetten araştırdım ve Yasemin hanımı buldum iyi ki de bulmuşum. Bu sayede artık normal bir karıkoca gibi ilişkiye girebiliyoruz ve bu Op. Dr. Yasemin Hanımın sayesinde 6 seansta oldu. Bunun korkulacak bir şey olmadığı bize o kadar güzel anlattı ki seansları o kadar rahat geçirdim ki ben bile şaştım kaldım. Bize yıllardır anlatılanların ne kadar yanlış olduğunu anlattı kızlık zarı denilen şeyin yırtılacak, kanayacak, canımı acıtacak, korkulacak bir şey olmadığını büyüklerimizin anlattığı gibi çok canım acıyacak, günlerce üstünü oturamayacaksın, kanaman çok olacak dediler onu da yaşamadım, sadece bu anlatılanların abartı ve cahillik olduğunu anladım. Keşke zamanında Yasemin Hanımı araştırıp bulsaymışım ve tanışsaymışım. Aradan geçen 13 seneyi hiç yaşanmamış saymak ve artık eşimle mutlu bit hayat sürmek istiyorum.

Sizi tanıdığım için çok mutluyum siz gerçekten müthiş, harika ve eşi benzeri olmayan bir insansınız. İyi ki varsınız. Gülen yüzünüz hiç solmasın.

Sonsuz teşekkürler.

Rumuz: Rumuz: Hayatta İmkansız Dediğim Şeyi Başardım

Eşimle 19 yaşında tanıştım…

Bana yeniden hayat veren insana tüm sevgilerimle.

Eşimle 19 yaşımda tanıştım ve tam 17 yıldır onunla beraberim.Her şey çok güzeldi ilk başlarda ta ki evlilik çanları çalana kadar. 2 yıllık nişanlılık döneminden sonra 2002 yılında evlendik. Eşimle nişanlanmadan önce ve nişanlandıktan sonra da yüzeysel bir şekilde ilişki yaşamıştım.

Ama kendime bile sonradan itiraf ettiğim bir şey vardı o zamanlar evlenince yaparız dediğim şeyi aslında evlendiğimde de yapamayacağımı biliyordum.Ne yazık 10 yıldır evliyim ve hayatı bu süre boyunca boşa yaşamışım. Halbuki bu 10 yıl içerisine sözüm ona kabusumuz olan kızlık zarı alınması, 3 adet başarısız aşılama, 4 adet başarısız tüp bebek tedavisi ve 2 adette sadece tek derdi para olan ve insan hayatını hiçe sayan psikolog deneyimim oldu. Derdimin ne olduğunu biliyordum ama sanırım dermanını hep yanlış kişilerde aradım.Yanlış tedavilerden dolayı da en sonunda pes etmiştim. Ben ölene kadar bu şekilde kalacağım diye düşünüyordum ve en kötüsü durumumu kabullenmiştim.Kendimi kadın gibi bile görmüyordum. Akşam eşim uyusun ondan sonra yatağa gireyim diye bekliyordum. Bu nedenle uyku sorunlarımda başlamıştı.Hayat benim için çekilmezdi. İlişkiye girdiğimde acıdan ölmeyeceğimi, etrafımın kan gölüne dönmeyeceğini biliyordum. Fakat iş o kısma geldiğinde sanki zaman benim için duruyordu, nefesim kesiliyor,kasıklarıma kramplar giriyordu.Sonrasında da ağlama ve sinir krizleri geliyordu.Bu on koca yıl boyunca böyle sürüp gitti. Eşim her zaman için bu konuda anlayışlıydı ama keşke olmasaymış. Hem onun, hem de benim hayatımdan çalınan bunca sene.

Çok düşündüm zaten düşünmek içinde epey vaktim olmuştu. Neden ben Allahım ne günah işledim, benim diğer kadınlardan farkım nedir diye.Neden onlar yapabiliyor da ben yapamıyorum diye. Mantıklı düşündüğüm zaman bu iş bu kadar kötü olsaydı kimse yapmazdı diyordum.Bir cesaret geliyordu ama sonuç ne mi yine hüsran tabi ki.

Yıllar geçtikçe ailenin dışında çevrede ki insanlardan da hep aynı soru gelmeye başladı.Neden çocuk yapmıyorsunuz? İnsanlara ben vajinismusum da diyemiyorsunuz ki zaten deseniz de anlamazlar. Bende iki tane psikologa gittim çözemedim ve hep böyle kalacağım bari aşılama yaptırayım da insanların sesi kesilsin diye düşündüm. Tabi ki üç aşılamamda başarısız oldu. Daha sonra bununla da yetinmedim dört tane de tüp bebek tedavisi gördüm.Üçüncü denemem de hamile kalmıştım. Fakat o da sonuçlanamadı. Hem maddi hem de manevi olarak çökmüştüm artık. Dördüncü tedavimin de hüsranla bitmesinden sonra bu işin bu şekilde devam edemeyeceğine karar verdik eşimle.İki kötü psikolog deneyiminden sonra vajinismus tedavisine de inancım kalmamıştı. Ama bir daha denesem ne kaybederim ki diye düşündüm.

İyi ki de düşünmüşüm.Google’dan bu rahatsızlıkla ilgili tedavi merkezlerini araştırdık.İki üç yer vardı ama ilk önce Yasemin Hanım’ ı aradık ve ön görüşmemizden sonra da başkasını aramamıza gerek olmadığını hissettim.Tedavim başlamıştı.Önceleri mutsuzdum çünkü kafamda hep daha önce ki tedavilerim vardı.Ev ödevleri bana kabus gibi geliyordu, ağlama krizlerine giriyordum.Eşim tamam bugün bu kadar yeter dedikçe ben olmaz Yasemin Hanım böyle yapmamı söyledi diyerek inat ediyordum ve egzersizlerimi yapıyordum. Bu sefer pes etmeyecektim çünkü doğru insanı bulmuştum. Artık bu işi başarabileceğimi biliyordum. Verilen egzersizleri yaptıkça kendime güvenim geldi sanki dünyanın hakimiydim. Bu his nasıl bir şeydir ancak bu rahatsızlığı yaşayan bilir. Ve sonuç mutluluk… İnanılmaz bir duygu sanki baştan yaratılmışsın gibi geliyor. Başardığına inanamıyorsun.10 yıldır neden korkmuşum bu kadar diye hala düşünüyorum.Önceleri yok bunun tedavisi olamaz diyordum ama varmış ve en önemlisi tedavi için doğru insanı bulmakmış.

Allah iyi ki Yasemin Hanım’ ı çıkardı karşımıza.Annem ve babam bana can verdi ama Yasemin Hanım canıma can kattı.Ne yapsam onun hakkını ödeyemem.Gülen güzel gözleri ve tatlı, sakin, güven veren sesiyle bana yeni bir hayat sundu.Asistanı Dilek Hanım’ a da sıcaklığı ve ilgisi için çok teşekkür ederim.

Lütfen pes etmeyin inanırsanız her şeyi başarabilirsiniz.Ben bunu biraz geç anladım ama en azından siz benim kadar beklemeyin ve karamsarlığa kapılmayın.

Rumuz: Almanya

İlk gecenin sıkıntısı ve stresi…

Eşimle çok güzel bir tesadüf ile tanısmıstik.Kisa zaman sonra hayatimizi birleştirmek üzere evlenmeye karar verdik. Çok güzel bir evlilik teklifi almıstım cok mutluydum..Gün geldi çattı isteme, söz, nişan derken “O” beklenen gün gelmişti.

Üzerimde ailemden bir nevi ayrılacağım icin üzüntü diğer yandan ise eşime tam anlamıyla kavuşacağım için mutluluk vardı. Bunu her gelin olmus bayan bilir “O” ilk gecenin stresi ve sıkıntısı beraberinde karışık duygular içerisindeydim. Düğün esnasında ne kadar meşgul olsa da insan ister istemez acaba aksam bir ağrı veya rahatsız edici bir duygu hissedecek miyim korkusuna kapılıyor. Işte ben geceye kadar beynimin bir tarafında bu huzur bozucu düsünce içerisindeydim.Evet nihayet düğün bitmiş ve biz evimize gelmiştik…

Aradan tam tamına 9 ay geçmişti ve ben eşimle hiçbir şekilde ilişkiye giremiyordum. Bütün denemeler boşa çıkıyordu.Her defasında bu sefer olacak eminim diye baslı yor ama hep ayni sonuçla karşılaşıyorduk. Artik denemek bile istemiyordum ve durmadan erteliyor yada kendimce birşeyleri bahane ediyordum (misafir gelecek, simdi geç oldu, hafta sonunu bekleyelim vs.). Artik benim icin bunun cözümü yoktu. Psikolojim iyice kötüye gidiyordu ve ben hep ağlıyordum.Kendimi çok yalnız hissediyordum sanki kimse beni anlamıyor ve benim düştügüm durumda benden başka kimse yok sanıyordum.Peki ama bana bu kadar zor, başkalarına ise bir o kadar kolay gelen bu içinden cıkamadığım durum neydi? Neden ben acı hissediyorum baskaları bundan zevk alıyordu . Bir yandan da böyle giderse anne bile olamayacagım hislerine kapıldım. Hem kendime hem de eşime zarar veriyordum artik. Esim destek olmasaydı bu durum beni daha fazla üzerdi (LÜTFEN ESINIZI YANLIZSIN BENIM ELIMDEN GELEN BIRSEY YOK HISSLERINE DÜSÜRMEYIN !). Her yolu denedim uyuşturucu kremler kullandım, doktor tavsiyesi aldım ama hiçbiri fayda etmedi.Denemelerim boşa çıktıkça ben haddinden fazla kötüleşiyordum. Almanya da yasadığı m için bu durum hakkında fazla bilgi sahibi olamadım internet arastırmalarımda da tam sonuc alamadim.

Burada vajinismus fazla, neredeyse hic yaygın değil. Doktor bile bana bir çözüm bulamadı daha ne olsun. Teyzemin sayesinde bir adres bulmustuk. Hemen izin tarihimize göre randevu ayarladık. Sırf bunun için gelmek istemiyordum çünkü doğrusunu söylemek gerekirse yine pek ümitli değildim ama denemek ve görmekte bir fayda var diye düşündüm. Yasemin hanımı ilk gördüğümde çok sevecen, cana yakin biri olduğu için onu gerçekten dinlemeye karar verdim. Benimle konuştuğunda ve bana konuşma sürecinde anlattığı herşey onun beni ne kadar iyi anladığını gösteriyordu. Ben artik sanki sadece beni tam anlamıyla anlayan birini bulduğum için onunla değişik bir iletişim kurmuştum.Yani bana ne söylerse yapacaktım.O kadar güzel o kadar dikkatli yaklasıyor ki insana çok sevdim kendisini:)

En önemlisi bana vajinismus olduğumu öğreten tek kişi Yasemin hanim.Daha önceleri bana ne olduğunu bile bilmiyordum.

Benim tedavim yanlızca 4-5 gün içerisinde tamamlandı.Ben buna inanmıyordum şaşkınlık içerisindeydim.9 ay boyunca çektiğim çile 5 gün içerisinde rüya gibi geride kaldı..Artik geriye dönüp baktığımda sanki bu durum hiç yaşanmamış gibi geliyor bana.Simdi ise çok mutlu çok huzurluyum çok şükür..

Umarım benim yazımı okuyan herkese birazda olsa umut olmuşumdur! yanliz değilsiniz kesinlikle bunu unutmayın.

Allah size de kolaylık versin inşallah sizde benim gibi kısa bir zamanda bu “dertten” kurtulursunuz. Yasemin abla sana coooookkkk tesekkür ederim samimiyetinizden dolayı abla diyorum:) Bir uzman doktordan fazla ablalık yaptığınız için size ne kadar teşekkür etsem az! Asistanınız Dilek ablaya çok selamlar ona da her seferinde gösterdiği güler yüz icin ayrı tesekkür ediyorum.Sizi çok seviyorum!Allah razı, yolunuz açık olsun.

Sevgilerimle…. :)

Rumuz: Akıllı Bıdık

Gitgide umutsuzluğa kapılmıştım…

Herkes gibi biz de her şeyin normal yolla olacağını düşünürken beklenmedik tepkilerim, anlamsız korkularımla içinden çıkılmaz bir durumda bulduk kendimizi… 5 aylık evliydik ve henüz ilişkimizi gerçekleştirememiştik. Her denememiz ”bu sefer olacak, kesin kararlıyım, asla direnmeyeceğim, katlanabilirim” diye başlayıp gözyaşlarıyla son buluyordu. Başlangıçta dediğim gibi herkesin normal bir şekilde gerçekleştirdiğini ama benim bu basit işlemi gerçekleştiremediğimi düşündükçe gitgide umutusuzluğa kapılıyordum. Bu durumun bir açıklaması olmalıydı acaba herkes kolayca mı yapıyordu yoksa benim gibi olan bayanlar da var mı??? Derkeeen küçük bir araştırmayla Vajinismus olduğumu öğrendim.

Beni en heyecanlandıran şey ise yalnız olmadığımdı yani bizim gibi aynı sorunla yüzleşen birçok çift vardı yani herkes normal ve kolaylıkla yapamıyordu bu beni daha da motive etmişti…. Ama yine de ben bu zümrenin üyesi olmak istemiyordum ve bir an önce harekete geçtim…Her şeyden önce bu durumu kabullenerek ve tedaviden %100 sonuç alacağımdan emin olarak kendimi ve eşimi rahatlattım. Ardından da beni tedavi edecek bu şanslı doktoru araştırmaya başladım :) ki bu çok zamanımı almadı, doğru adresin Yasemin YILDIZ olduğu kararını alıp bu yönde girişimlere başladım… Öncelikle eşimi ikna etmem gerekiyordu ve onunla kısa özlü konuşmalar yapıyordum ”sonrasını düşün” gibisinden 😉 Ama bu süre zarfında dua etmeyi de ihmal etmemiştim eşimin kabul etmesi ve bizim bu durumu aşmamız yönünde Allahın da yardımına ihtiyacım vardı…

Bir gün nasıl olduysa kendimizi Ankara'da Yasemin Hanımın karşısında bulduk ve nasıl olduysa bir hafta içinde tedavimizden sonuç alarak memleketimize geri döndük..Şu an ise yaşanan her şey hayal gibi geliyor… Zamanında kabus olarak değerlendirdiğim bu durumu sanki hiç yaşamamış gibiyiz. Tedavi süreci sabır gerektiriyormuş diyorlardı, sonuca ulaşmak için de mutlaka sabır gerekir evet ama bu sürecini dahi oyunlaştırmıştım kendimce ve çok şükür dediğim gibi yaşanan tüm o olumsuz günlere dönüp baktığımızda sanki rüyamda vajinismus olmuş gibiyim…

Ve ben de bu sayfaları okuyarak yalnız olmadığımı farkettim. Şuan da okuyanlara yalnız olmadığınızı bilin demek istiyorum ve umarım siz de benim gibi şanslısınızdır ve bu durumu kolaylıkla atlatırsınız inş.

Doktorcum Yasemin Hanım ve asistanı Dilek Hanıma da saygı ve sevgilerimi iletiyorum bu süreçte bize olabildiğince destek oldular. Sitenizi de güncellemişsiniz bu arada fotoda güzel çıkmışsınız yine zaten güzelsiniz doktorcum…

SEVGİLER & SAYGILAR